Auteur: sander strating

Het leven is een wedstrijd. En die wedstrijd moet je winnen.

Dat beeld wordt ons nog altijd met de paplepel ingegoten.

Als je niet wint, dan ben je een verliezer. Een loser. Een sukkel. Ik wrijf het er nog maar eventjes in ….

Dat idee dat je als man moet winnen is een overblijfsel uit onze geschiedenis. Nog niet zo heel lang geleden vochten we bij wijze van spreken dagelijks voor ons leven. Als je verloor, dan was je er geweest. En the winner takes it all. Inclusief de vrouwtjes.

Wanneer je in een relatie niet de gewenste steun, nabijheid en intimiteit ervaart, dan wil je graag weten hoe dat komt. Want dan kun je er misschien iets aan doen.

Een oorzaak die ik vaak tegenkom is het verschil in de typisch mannelijke en de typisch vrouwelijke wijze van problemen oplossen. En het begrip aan respect voor beide.

Kort door de bocht: mannen willen vechten, vrouwen willen hechten.

De man vermant zich en gaat het probleem te lijf. Vaak alleen. Terwijl de vrouw verbinding zoekt en zich ‘hechter’ wil voelen.

De man wil dat de vrouw meer vecht voor de relatie. Terwijl de vrouw wil dat de man zich meer hecht in de relatie. Die uiteenlopende stijlen leiden gemakkelijk tot frustratie, conflict en vereenzaming.

Ik put in mijn begeleiding graag inspiratie uit Aikido.

Ik dit artikel vertel ik je daar iets meer over.

Soms geef ik Aikido mee als huiswerk. Vaker maken we samen een vertaling naar een niet fysieke opdracht om mee te oefenen.

Aikido is een krijgskunst. Het uiteindelijke doel van deze kunst is het voorkomen van conflict en het creëren van harmonie. We verdedigen onszelf door ons met de ander te verbinden en er voor hem te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet.

De beste manier om je vijand te verslaan is vrienden met hem te worden.
– Meester Wu

Dat druist in tegen onze natuur. Ik merk dat keer op keer in de dojo. Wanneer iemand mij vastpakt dan reageer ik defensief. Ik wil de ander onder controle houden. Hij moet doen wat ik wil. Het resultaat: weerstand, spanning, stress, gevecht.

Ik ben het type mens dat veel nadenkt over de dingen, in een poging de dingen te begrijpen.

Ik deel hier een aantal van die gedachten.

Ik doe dat enerzijds om je een inkijkje te geven in mijn gedachtewereld. Opdat je je een beeld kunt vormen hoe ik de dingen zie.

Anderzijds hoop ik je met mijn woorden te inspireren. Wellicht vind je iets wat jou tot denken aanzet.

Verder moeten we er vooral niet teveel waarde aan hechten; het zijn maar ideeën.

Op het gebied van relaties, liefde en intimiteit put ik veel kracht en inspiratie uit Geweldloze Communicatie.

Geweldloze Communicatie is ontwikkeld door Marshall Rosenberg. Op internet is hier veel over te vinden. In dit artikel geef ik mijn begrip en versie van Geweldloze Communicatie, die ik Verbindende Communicatie noem.

DE BASIS

Verbindende communicatie is een niet-agressieve manier van communiceren die gericht is op het vergroten van elkaars welzijn.

Het is gemakkelijk en verleidelijk om te vechten voor ons eigen welzijn. Ook wanneer dit ten koste gaat van het welzijn van de ander. De gevoelens en behoeften van de ander komen dan onder druk te staan. De ander zal dit ervaren als stress. En zal proberen zijn of haar gevoelens en behoeften extra onder de aandacht te brengen. Daardoor komt ook jouw welzijn onder druk te staan. Aldus komen jullie gemakkelijk in een neerwaartse spiraal terecht. Waarin je elk meer voor je eigen welzijn vecht dan voor het welzijn van de ander. En waarin de afstand tussen jullie snel groter wordt.

Hoe kun je dit voorkomen? Hoe kun je weer tot elkaar komen?

Vriendschap sluiten met de pijn … ?

Het klinkt je misschien vreemd in de oren. Waarom zou je dat willen? Dat is toch nergens goed voor?

Er is tegenwoordig zo’n groot aanbod van fysieke en psychologische zorg en pijnbestrijding dat pijn en verdriet archaïsche fenomenen uit de middeleeuwen lijken te zijn. Iets van vroeger dat nauwelijks aandacht behoeft. En waar je indien nodig snel korte metten mee kunt maken.

De onbewuste culturele norm lijkt te zijn: een mens hoeft geen pijn te lijden!

Dat klinkt op het eerste gezicht fantastisch.